Parisko Akordioak negoziazioaren urte askoren ondorioa markatu zuen, tenperaturaren helburu globala "2 ºC baino azpitik" kokatu eta ahaleginak bultzatu "temperatura igoera aro preindustraileko mailetatik 1,5 ºC baino gehiagora" mugatzeko. Hala ere, herrialdeek maila nazionalean zehazten dituzten ekarpenekin (NDC), herrialdeek emisio murrizketak ezartzeko dituzten konpromisoek ez dute helburua betetzen. Egungo konpromisoak 2100. urterako 2,5 °C-tik 3 ºC-ra berotzearekin bateragarriak dira. Tenperatura igoera hau 1,5 ºC-ra (eta 2 ºC-ra) mugatzeko, herrialdeek beren energia, industria, garraio eta lurra erabiltzeko sektoreak azkarrago eraldatzea aurreikusi beharko lituzkete.
Lurra erabiltzen duten sektoreak, 'nekazaritza, basogintza eta bestelako lur erabilerak' (AFOLU izenez ezagutzen direnak), negutegi efektuko gas antropogenikoen (BEG) isurketen %25 ingururen arduradunak dira, gutxi gorabehera lurraren erabileraren eta basogintza aldaketaren sektorearen (UTCUTS) erdiarekin. UTCUTS emisioek lurraren erabileraren aldaketaren eta karbonoaren bahiketa landaretzaren eta lurzoruaren birsorkuntzen arteko isuri garbia adierazten dute. AFOLU sektoreak isuri handiak sortzen dituen arren, lurreko hondarra (karbono-metaketa lurreko biosfera, UTCUTS lurreko hondoratuak kenduta) ere gaur egun urtero isuri antropogenikoen %30 inguru bahitzen dira eta horrek "isuri negatiboak" sortzeko ezinbestekoa bihurtzen du lurra. BEGen inpaktuez gain, lurraren erabilerak kliman eragina duten efektu biofisikoak sortzen ditu, lurraren eta atmosferaren arteko fluxua eta energia aldatuz. Gainera, AFOLU sistemak ekosistemako ondasun eta zerbitzu garrantzitsuak eskaintzen ditu, hala nola, airea eta ura iragaztea, elikagaien zikloa, biodibertsitatearen habitata eta klimaren erresilientzia.
NDCak berretsi eta aurkeztu zituzten herrialdeetatik, gehienek lurraren sektorea arintzea artu zuten kontuan. 2030ean mundu osoan aurreikusitako emisio murrizketen %10 eta %30 lortzeko. Lurzoruan oinarritutako arintze neurriak lau neurri handi multzoetan banatutak daude: lurraren erabilera murriztu, CDR karbonoa hobetu, nekazaritza isurketak murriztu eta ekoizpen orokorra murriztu eskariaren aldaketen bidez. Herrialde gehienetan lurren erabilera, basozaintza eta baso zaharberritze aldaketak sartu zituzten. Beste batzuk lurzoruan karbonoa bahitzea eta nekazaritza emisioak murriztea izan zituzten kontuan, baina inork ez zueninola ere aipatu eskariaren aldaketak. Herrialdeek 2020rako NDC berriak edo berrikusiak aurkezten dituzten bitartean, eta klima-estrategiak eta inbertsioak lehenesten dituztenerako, oso garrantzitsua da aurrerapen zientifiko eta teknologikoak kontuan izatean, bereziki funtsezko sektoreetan (batez ere lur sektorean) ingurumenarekin eta gizarte-alboko onurarekin aukera asko baitaude.
Lurraren sektorean dauden bideen eta arintze potentzialen inguruko azterketetan oinarrituta, Nature climate change aldizkarian argitaratutako artikulu batean (Ikerbasque Professor María José Sanz, BC3ko zuzendari zientifikoak parte hartzen du duelarik) lurraren inguruko jarduera guztien azterketa exhaustiboa (nekazaritza, UTCUTS eta bioenergia), eta haien ekarpenak Parisko Hitzarmenaren 1,5 ºC-ko tenperaturaren helburuarekiko aztertzen dira. Lan honetan lau analisi osagarri egiten dira: (1) sektore guztietako 1,5 ºC-ko eszenatokien berrikuspena, (2) lurraren sektoreko eredu-bideen azterketa konparatiboa, (3) lurzoru potentzialeko ebaluazioa eta arintze-sintesia eta (4) lehentasunezko arintze ekintzen bide-orria geografikoki esplizitua, lur sektorea 2050. urterako 1,5 ºC-tik eraldatzeko helburua betetzeko.
Informazio gehiago izateko: https://doi.org/10.1038/s41558-019-0591-9
.png)
